En plots ... zijn er 2 schilderijen van mij verkocht. Het is een heel dubbel gevoel: túúrlijk ben ik super blij met de verkoop, heb ik andere mensen blij gemaakt met mijn kunst. En aan de andere kant voelt het alsof 2 van mijn kindjes plots weg zijn gegaan.

Bij het creeëren van een schilderij stop ik mijn ziel en zaligheid erin: hoe meer ziel, hoe beter het schilderij wordt. Ik geloof dat een schilderij daardoor echt lééft en het anders voelt als bijvoorbeeld een giclée, hoe mooi die dan ook kan zijn. Ook mijn gedachten blijven erin hangen: als ik een bepaald stukje een nieuwe laag geef, komen soms de gedachten van de eerste laag weer naar boven. Best gek. 

Een echt schilderij leeft, het heeft energie: de mijne positieve energie, je wordt er bij van. Ik heb ooit gehoord dat schilderijen in een 3D printer kan worden gemaakt: schilderijen zonder ziel, die wil je toch niet?! Hoe ziet u dat?